Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ωμοφαγικό παγωτό μπανάνα

Είναι ένα πανεύκολο, δροσιστικό παγωτό που μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή αρκεί να έχετε μπανάνες (ή και άλλα φρούτα!) κομμένες σε κομμάτια στην κατάψυξη.

Υλικά (για 1 μερίδα)
  • 1 μπανάνα ξεφλουδισμένη και κομμένη σε φέτες στην κατάψυξη για τουλάχιστον 10 ώρες
  • λίγο αμυγδαλόγαλα ή άλλο καρπόγαλα ή ακόμη και νερό
  • προαιρετικά: σιρόπι από χουρμάδες και ωμό κακάο *
Παρασκευή
Βγάζουμε τη μπανάνα από την κατάψυξη κι αφήνουμε 2-3 λεπτά να ξεπαγώσει για να μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε τα κομμάτια (που λογικά θα έχουν ενωθεί από τον πάγο).
Βάζουμε τα κομμάτια στο επεξεργαστή τροφών (μούλτι) και προσθέτουμε ελάχιστο αμυγδαλόγαλα (μια κουταλιά περίπου). Χτυπάμε στο μούλτι μέχρι να αφρατέψει. Αν δούμε ότι χρειάζεται, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο ακόμη αμυγδαλόγαλα μέχρι να έχει υφή παγωτού.

* Για το σιρόπι από χουρμάδες:
Βάζουμε στο μούλτι 4-5 χουρμάδες με λίγο νεράκι και 1-2 κουταλάκια κακάο ή όσο μας αρέσει ώστε να είναι ρευστό και με γεύση κακάο.




Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Έθιμο ή αμαρτία η σφαγή των αμνών το Πάσχα;


Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 115 Ζωοφιλικών Σωματείων με αφορμή τη σφαγή των αμνών που παραδοσιακά γίνεται το Πάσχα - κάτω από απαράδεκτες συνθήκες ακόμα και υπαίθρια και κατά παράβαση της νομοθεσίας που ορίζει την αναισθητοποίηση πριν τη σφαγή - δίνουν τη δική τους απάντηση σε αυτό το χριστιανικό έθιμο.
Επειδή συχνά εδώ αναφερόμαστε στα εγκλήματα που γίνονται εις βάρος των ζώων και το πώς χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους με κάθε τρόπο, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε για «Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας: Το άγιον Πάσχα».
Θρησκευτικό έθιμο ή αμάρτημα;
«εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν· ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους.» Kατά Ματθαίον 12:7
Σε λίγες μέρες οι περισσότεροι από εμάς θα κάτσουμε στο γιορτινό τραπέζι της Λαμπρής για να απολαύσουμε τον σουβλισμένο οβελία. Ελάχιστοι, όμως, θα σκεφτούν πως και γιατί φτάσαμε να καταναλώνουμε το συγκεκριμένο ζώο τη συγκεκριμένη ημέρα, διαιωνίζοντας έτσι αβασάνιστα μία αιματηρή και άχρηστη παράδοση. Μία παράδοση που προϋποθέτει επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Πρώτο θανάσιμο αμάρτημα: Ένα αιματηρό και παρεξηγημένο θρησκευτικό έθιμο
Η λέξη Πάσχα, αραμαϊκά Pasha και εβραϊκά Paseh, σημαίνει πέρασμα. To εβραϊκό Πάσχα σημαίνει το πέρασμα των Εβραίων από την Eρυθρά Θάλασσα στη Γη της Επαγγελίας (Έξοδος), δηλαδή την απελευθέρωση των Εβραίων από τα δεσμά της Αιγύπτου.  Μεταγενέστερα, υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς για να γιορτάσει το Χριστιανικό Πάσχα, δηλαδή το πέρασμα του Υιού του Υahve, του Μessiah, από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. Και όπως στο Εβραϊκό Πάσχα θυσιάζονταν οι αμνοί το αίμα των οποίων έβαφαν τις θύρες τους οι Εβραίοι, έτσι και στο χριστιανικό Πάσχα θυσιάζονται τα δύστυχα αυτά ζώα συμβολίζοντας τη θυσία του κατά Ιωάννη αποκαλούμενου Αμνού του Θεού (1:29), δηλαδή του Χριστού, που με την πράξη αυτή της αγάπης του θέλησε να μας σώσει από τον θάνατο και την αμαρτία.
Ο Χριστός, όμως, ήταν άνθρωπος ή θεάνθρωπος και όχι αμνός. Ο Ιωάννης, προφανώς, χρησιμοποιώντας αυτή τη μεταφορά, ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι ο Χριστός θα θυσιαζόταν σαν αμνός για να αίρει τις αμαρτίες μας και να μας χαρίσει την αιώνια ζωή. Θυσιάστηκε, όμως, ο ίδιος. Δεν θυσίασε κανένα ζώο στη θέση του, ενώ αντιθέτως έλεγε ότι θέλει έλεος και αγάπη και όχι θυσίες. Είναι πολλές οι αναφορές στις γραφές που μαρτυρούν ότι ο Χριστός δίδασκε η πίστη μας προς το Θεό να εκδηλώνεται με πράξεις αγάπης και όχι με θυσίες.  ΟΘεός ζήτησε αγάπη και όχι θυσίες: «...εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν, ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν...»  (Κ.Δ. Ματθαίος Κεφ. 9.13 & 12.7), «...διότι ἐὰν θύσωσιν θυσίαν καὶ φάγωσιν κρέα κύριος οὐ προσδέξεται αὐτά νῦν μνησθήσεται τὰς ἀδικίας αὐτῶν...» (Ωσηέ 8:13), «Δεν πρέπουν σε χριστιανούς θυσίες μετά τη Θυσία του Χριστού» (Απόστολος Παύλος προς Εβραίους).
Πώς τότε συνδέθηκε η θυσία των αμνών με την Ανάσταση του Κυρίου;
Δεύτερο θανάσιμο αμάρτημα: Γενοκτονία αμνοεριφίων
Εκατοντάδες χιλιάδες αμνοερίφια σφάζονται κάθε χρόνο τη Λαμπρή αυτή ημέρα του Πάσχα. Ο αριθμός τους ενδέχεται να φτάνει έως και τα δύο εκατομμύρια σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Τρίτο θανάσιμο αμάρτημα: Το οδυνηρό ταξίδι προς τον θάνατο
Πολλά από τα αρνιά προς σφαγή στοιβάζονται κατά εκατοντάδες σε φορτηγά για να ταξιδέψουν από τον ένα τόπο στον άλλο μέσα σε συνθήκες ασφυκτικού συνωστισμού, χωρίς νερό και φαγητό επί ώρες. Αυτό τους προκαλεί στρες και πανικό, ενώ πολλά από αυτά πεθαίνουν πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Τα υπόλοιπα οδηγούνται με κλωτσιές και σπρωξιές στον τόπο του θανάτου τους.
Τέταρτο θανάσιμο αμάρτημα: Η σφαγή των αθώων
Τα αρνιά, ως ζώα πράα και ήρεμα, δεν διαθέτουν κανένα φυσικό μηχανισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν έναντι όλης αυτής της βαναυσότητας που υφίστανται.   Δεν μπορούν να τρέξουν γρήγορα, να πετάξουν ή ακόμα να δαγκώσουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν εκείνη την τραγική στιγμή που απολύουν τη ζωή τους, είναι να βελάσουν με όση δύναμη τους μένει...
Περιμένουν στη μακριά ουρά τρομοκρατισμένα και πανικοβλημένα, οσμίζοντας την οσμή του θανάτου. Η κορτιζόλη (χημική ουσία που προκαλεί καρκίνο στον ανθρώπινο οργανισμό) εκτοξεύεται στα ύψη. Ένα-ένα κρεμιέται με δεμένα τα πίσω του πόδια, ενώ το κοφτερό μαχαίρι ξεσκίζει τη σάρκα τους. Το αίμα αναβλύζει και τα ζώα τινάζονται με σπασμούς μέχρι να χυθεί η σταγόνα εκείνη που θα τα παραδώσει στον θάνατο. Ο σφαγέας τα κατεβάζει από το τσιγκέλι και αρχίζει το γδάρσιμο, το ξεντέριασμα και το ξερίζωμα των εσωτερικών τους οργάνων.
Πέμπτο θανάσιμο αμάρτημα: Χωρίς αναισθητικό
Οι κτηνοτρόφοι απαιτούν να γίνει η σφαγή των ζώων τους εκτός οργανωμένων σφαγείων για να γλιτώσουν το κόστος. Έτσι, τα περισσότερα αρνιά σφάζονται έχοντας πλήρως τις αισθήσεις τους. Υπενθυμίζουμε ότι πέρυσι ο αρμόδιος υφυπουργός αποφάσισε την εφαρμογή του Π.Δ. 568/1988 σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η κατ’ εξαίρεση σφαγή αμνοεριφίων στις εγκαταστάσεις των κτηνοτρόφων, εφόσον δεν λειτουργεί σφαγείο στην περιοχή.
Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Κτηνιατρικής και την Πανελλήνια ‘Ένωση Κτηνιάτρων Δημοσίων Υπαλλήλων, η σφαγή των αμνοεριφίων σε υπαίθριους χώρους αποτελεί παράβαση των κείμενων διατάξεων περί υγειονομικού Κτηνιατρικού ελέγχου των σφαγίων ζώων και περί προστασίας ζώων και περιβάλλοντος, αλλά και του Π.Δ. 327/1996 (ΦΕΚ 221 Α΄) που αναφέρεται ΡΗΤΑ σε αναισθητοποίηση πριν την σφαγή.
Για την παράνομη σφαγή ζώων σε υπαίθριους χώρους και της εμπορίας των σφαγίων ζώων, υπενθύμισε στο αρμόδιο Υπουργείο μας και η διεθνής φιλοζωική οργάνωση Compassion in World Farming, αναφέροντας ότι «η νομοθεσία της Ε.Ε (Οδηγία του Συμβουλίου 93/119/ΕΚ της 22ας Δεκεμβρίου 1993 για την προστασία των ζώων κατά τη σφαγή ή/και τη θανάτωσή τους) απαγορεύει τη σφαγή εκτός σφαγείου και επιτρέπει παρεκκλίσεις μόνο για τη σφαγή ζώων από τον ιδιοκτήτη προς ιδία κατανάλωση, δεδομένου ότι θα αποφεύγεται οποιαδήποτε περιττή διέγερση, πόνος ή ταλαιπωρία των ζώων κατά τη διακίνηση, τον σταυλισμό, την ακινητοποίηση, την αναισθητοποίηση, τη σφαγή και τη θανάτωση».
Έκτο θανάσιμο αμάρτημα: Τα κακοποιημένα κορμιά σε πλήρη θέαση
Στις αγορές, οι κρεοπώλες μοστράρουν τα άψυχα και κακοπαθημένα κορμιά των αμνών και τα εντόσθιά τους, γνωρίζοντας ότι αυτό το θέαμα δεν προκαλεί καμία αισθητική ή ηθική δυσαρέσκεια, αφού άλλωστε το αγοραστικό κοινό είναι εθισμένο σε τέτοιου είδους θεάματα. Ακόμα και στη μικρή οθόνη «παρελαύνουν» τα κρεμασμένα από τα τσιγκέλια πτώματα των σφαγιασμένων ζώων με τα τηλεοπτικά πάνελ ειδήσεων να αγωνιούν για του φτωχού το αρνί, ενώ κακόγουστες διαφημίσεις προβάλλουν σε γκρο πλαν τον γδαρμένο, κακοπαθημένο και σουβλισμένο αμνό.
Έβδομο θανάσιμο αμάρτημα: Εβραϊκό έθιμο με ... Οθωμανικές προεκτάσεις: παλούκωμα ή διοβελισμός, κοινώς σούβλισμα
Όλη η παραπάνω βαρβαρότητα φτάνει στο αποκορύφωμά της με το σούβλισμα του δύστυχου ζώου. Ο πάσσαλος ή το παλούκι ήταν σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Ο θάνατος δια του διοβελισμού προοριζόταν για ειδεχθείς κακούργους ή για όσους αντιστέκονταν στην κρατική εξουσία. Η μέθοδος του παλουκώματος αποκαλύπτει τη σαδιστική πλευρά της εξουσίας η οποία σχετίζεται με τη γενετήσια, πατριαρχική ή φαλλοκρατούμενη οθωμανική κυριαρχία. Με άλλα λόγια, η πρακτική του βιασμού των υποταγμένων, το παλούκωμα και άλλα παρεμφερή βασανιστήρια έχουν την ίδια αιτία.
Η εικόνα, όμως, ενός ζώου στη σούβλα είναι από μόνη της βάρβαρη ακόμη και χωρίς να παραπέμπει στους παραπάνω συμβολισμούς.  
Ύστερα από όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι η γενοκτονία των αμνοεριφίων πρέπει να καταργηθεί την άγια αυτή ημέρα, εάν θέλουμε να μιλάμε για Χριστιανοσύνη και Αγάπη.
Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία  &
Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 115  Ζωοφιλικών Σωματείων


Πηγή: Η σφαγή των αμνών το Πάσχα έθιμο ή αμαρτία; | www.zoosos.gr 

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Στη σφαίρα της αρμονικής συμβίωσης


Στις μέρες μας ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων αρχίζει και κάνει επιλογές συνδεδεμένες με τις πραγματικές αξίες και με φροντίδα για τον πλανήτη. 
Κάνουμε την πραγματικότητα στην οποία ζούμε πιο απλή αγοράζοντας λιγότερα μια που η γη δίνει ότι χρειαζόμαστε για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Όχι, όμως, την απληστία μας. Προτιμούμε τα βιολογικά τρόφιμα για να μείνουν τα χημικά μακριά από το νερό και τη γη μας, για να προστατέψουμε την άγρια ζωή και τους αγρότες και για να μείνουν οι οργανισμοί μας καθαροί. Αγοράζουμε αγαθά δίκαιου εμπορίου (fair trade) για να είμαστε σίγουροι πως οι άνθρωποι που τα παράγουν είναι οι αποδέκτες των κερδών κι όχι οι πολυεθνικές. Ανακυκλώνουμε, επειδή, πλέον, γνωρίζουμε πως οι φυσικοί πόροι είναι περιορισμένοι και πρέπει να τους μοιραστούμε με τους μελλοντικούς κατοίκους της γης. Φροντίζουμε να εξοικονομούμε ενέργεια και νερό. Όταν κάνουμε όλες αυτές τις επιλογές δημιουργούμε έναν καλύτερο κόσμο για τον άνθρωπο και όλα τα όντα σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Όμως, υπάρχει μια επιλογή που είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη από όλες αλλά πολύ συχνά την παραβλέπουμε. Μια επιλογή που μπορεί να φέρει σημαντικές και θετικές αλλαγές σε όλα όσα μας απασχολούν σε σχέση με τον πλανήτη και μπορεί να γίνει από όλους. Με αυτήν μπορούμε:

  • Να σταματήσουμε την αποψίλωση δασικών εκτάσεων και να σώσουμε τα τροπικά δάση
  • Να σταματήσουμε τον κύριο λόγο σπατάλης και ρύπανσης του νερού
  • Να σώσουμε τις αγροτικές μας περιοχές
  • Να ξαναγεμίσουν οι ωκεανοί και οι θάλασσες με υποβρύχιους κόσμους γεμάτους ζωή
  • Να σώσουμε είδη ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση (όπως ο ρινόκερος)
  • Να ξαναδώσουμε τις άγριες εκτάσεις στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους
  • Να ταΐσουμε εμάς και κάθε πεινασμένο άνθρωπο

Πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Με μία καθαρά χορτοφαγική διατροφή, τον βεγκανισμό (veganism).
(Vegan: Αυτός που αποφεύγει την κατανάλωση όλων των ζωικών προϊόντων και την χρήση προϊόντων από γούνα, δέρμα, κοράλλι, κλπ για ηθικούς και περιβαλλοντικούς λόγους κυρίως καθώς και για λόγους υγείας.)

Κλιματική αλλαγή
Η εκτροφή ζώων για τροφή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή. Ενώ, πολύ σωστά, χρησιμοποιούμε λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας ή προτιμάμε αυτοκίνητα υβριδικά, ο ΟΗΕ ανακοινώνει ότι η εκτροφή ζώων για ανθρώπινη κατανάλωση συμβάλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου περισσότερο από όλα τα αεροπλάνα, αυτοκίνητα και φορτηγά του πλανήτη μαζί. Tο μεθάνιο, που εκπέμπεται, μάλιστα, είναι 21 φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο του άνθρακα.

Νερό
Απαιτούνται τεράστιες ποσότητες νερού για να πιουν και να τραφούν τα εκτρεφόμενα ζώα. Για να παραχθεί ένα κιλό κρέατος απαιτούνται κατά μέσο όρο 20.000 λίτρα νερού ενώ για ένα λίτρο αγελαδινού γάλακτος 5.000 λίτρα νερού. Ένας βίγκαν, λοιπόν, μπορεί να εξοικονομήσει περισσότερο από πέντε εκατομμύρια λίτρα νερού ετησίως!!! Θα μπορούσε δηλαδή να αφήσει το ντουζ ανοιχτό (όχι ότι πρέπει να το κάνει!) 24 ώρες τη μέρα, 365 μέρες το χρόνο και παρ’ όλα αυτά να μην σπαταλήσει τόσο νερό όσο κάποιος που τρέφεται με μια διατροφή βασισμένα στα ζωικά.

Δάση
Ανακυκλώνουμε χαρτί για να σώσουμε τα δέντρα (και ορθώς πράττουμε), αλλά η βασική αιτία για την καταστροφή δασικών εκτάσεων (συμπεριλαμβάνοντας και τα τροπικά δάση) είναι η αποψίλωση εκτάσεων για τη δημιουργία αγροτικών εκτάσεων ώστε να παραχθούν ζωοτροφές. Με την αποφυγή κατανάλωσης ζωικών σε ένα μόλις χρόνο μπορείς να σώσεις ένα ολόκληρο στρέμμα με δέντρα που ισοδυναμεί με εκατομμύρια κομμάτια χαρτιού.

Ρύπανση
Τα περιττώματα των ζώων προκαλούν επίσης πολλά προβλήματα. Στις ΗΠΑ μόνο, τα εκτρεφόμενα ζώα παράγουν 130 φορές περισσότερα περιττώματα από ότι όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός. 40 τόνοι το δευτερόλεπτο!! Αυτά τα λήμματα ρυπαίνουν το νερό και τον αέρα και καταστρέφουν το έδαφος. Το πρόβλημα εντείνεται αν θυμηθούμε ότι περιέχουν διάφορες ουσίες όπως φάρμακα, αυξητικές ορμόνες, κτλ που δίνονται στα ζώα για να διατηρούνται υγιή(;) και για παραγωγή περισσότερου κρέατος.

Ωκεανοί
Οι θάλασσές μας κάποτε ξεχείλιζαν από ζωή. Φάλαινες, θαλάσσιες χελώνες και ψάρια ήταν άφθονα. Δυστυχώς, οι θαλάσσιοι πληθυσμοί κοντεύουν να εξαφανιστούν στα περισσότερα μέρη της γης. Η βιομηχανική αλιεία με τα τεράστια δίχτυα της ξύνει τα βάθη των ωκεανών και «ξεριζώνει» στο διάβα της όλες τις θαλάσσιες μορφές ζωής – χελώνες, δελφίνια, φώκιες.. δεν έχει σημασία. Οι βιομηχανικές καλλιέργειες ψαριών είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία νεκρών περιβαλλοντικά περιοχών. Τα απόβλητα των εκτροφείων καταστρέφουν το βυθό και τη ζωή που υπάρχει εκεί.


Με την επιλογή του βεγκανισμού (σε συνδυασμό με όλα όσα ανέφερα αρχικά) μπορούμε να χτίσουμε έναν κόσμο που ο αέρας είναι καθαρός, το νερό άφθονο και χωρίς ρύπανση και οι ωκεανοί βρίθουν από ζωή. Ένας κόσμος όπου οι εκτάσεις άγριας γης έχουν επιστραφεί στα ζώα και κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν πεινάει γιατί οι εκτάσεις γης που κάποτε έδιναν τροφή στα εκτρεφόμενα ζώα τώρα καλλιεργούνται για να τραφούν οι άνθρωποι. Ένας κόσμος όπου όλα τα έμβια όντα ζουν αρμονικά.

Όλοι είμαστε αλληλένδετοι. Ας ξεφύγουμε από το Matrix. Δεν είναι αργά για να βιώσουμε έναν κόσμο αρμονικής συμβίωσης.




Το άρθρο της Δήμητρας Ανδρίτσιου (μέλος της ομάδας μας) πρωτοδημοσιεύτηκε για το schooltime.gr

μύθος και πραγματικότητα #1

ΜΥΘΟΣ:
Τα φυτά αισθάνονται και αυτά πόνο όπως θα ξέρεις.

ΓΕΓΟΝΟΣ:
Ναι, τα φυτά είναι ζωντανά και νιώθουν "πόνο" αλλά δεν ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ, ούτε διαθέτουν κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο να δεχθεί αυτά τα σήματα, επομένως, τραβώντας ένα καρότο από το έδαφος ή κόβοντας ένα μήλο από ένα δέντρο δεν έχει τις ίδιες ηθικές επιπτώσεις ,όπως το να βασανίσεις και τελικά να κόψεις το λαιμό ενός ζώου που αισθάνεται φόβο και επιθυμία για ζωή. Ωστόσο, ακόμα και αν κάποιος ανησυχεί ότι τα φυτά γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κατά τον ίδιο τρόπο όπως τα ζώα , με την κατανάλωση κρέατος θα πρέπει να ανησυχεί δύο φορές περισσότερο, επειδή τα ζώα που τρώει θα έχουν φάει ήδη τα φυτά πριν από τη σφαγή (για παράδειγμα, χρειάζονται αρκετά κιλά φυτά για την παραγωγή μόλις ένα κιλό βόειου κρέατος). Είναι γνωστό ότι για την παραγωγή κρέατος απαιτείται δέσμευση μεγάλων εκτάσεων γης. Μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλά χωρίς να προκαλούμε πόνο σκόπιμο (και θάνατο) σε δισεκατομμύρια των εκτρεφόμενων ζώων.


Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Η σκοτεινή πλευρά της επιστήμης


Της Μαρίζας Χριστοδούλου*

Παγκοσμίως, 100 έως 300 εκατομμύρια ζώα πεθαίνουν κάθε χρόνο σε εργαστηριακά πειράματα, οι μέθοδοι των οποίων είναι αδικαιολόγητα σκληρές και τα αποτελέσματα συχνά ασαφή.

Τα ζώα προσβάλλονται από ασθένειες που ποτέ δεν θα εκδηλώνονταν στην κανονική ζωή τους. Μικροσκοπικά ποντίκια αναπτύσσουν όγκους τόσο μεγάλους όσο όλο τους το σώμα, γατάκια τυφλώνονται σκοπίμως, αρουραίοι εξαναγκάζονται να εκδηλώσουν επιληπτικές κρίσεις. Εκατομμύρια σκυλιών, γατιών, πιθήκων, κουνελιών και ινδικών χοιριδίων τσουρουφλίζονται, δηλητηριάζονται, ακρωτηριάζονται, χειρουργούνται χωρίς αναισθητικό, παραλύουν, αιμορραγούν. Εάν αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις είχαν διεξαχθεί εκτός εργαστηρίων, θα συνιστούσαν κακουργήματα.

Σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο δοκιμάζονται οι χημικές ουσίες, τα φάρμακα, τα τρόφιμα και τα καλλυντικά, ή διαμελίζονται στα μαθήματα βιολογίας και της ιατρικής εκπαίδευσης. Ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός, επειδή τα ποντίκια, οι αρουραίοι, τα πουλιά και τα ψυχρόαιμα ζώα, που αποτελούν περισσότερο από το 95% των ζώων που χρησιμοποιούνται σε πειράματα, δεν καλύπτονται καν από τις ελάχιστες νομοθετικές διατάξεις περί καλής μεταχείρισης και ως εκ τούτου δεν καταμετρώνται.

Από το 1800, η επιστήμη και η ιατρική εξελίσσεται με πρωτοφανείς ρυθμούς βασιζόμενη στην εξόντωση των άλλων ειδών. Εκατομμύρια ζώα σφαγιάζονται στον βωμό της επιστήμης

Ο 20ό αιώνας έφερε πληθώρα φαρμάκων και επιστημονικών ανακαλύψεων. Το ίδιο γίνεται και τον 21ο. Ψυχολογικές μελέτες γίνονται σε πιθήκους και γάτες. Ο άνθρωπος βελτίωσε την ποιότητα της ζωής του αυξάνοντας και το προσδόκιμό της, αλλά η μοίρα των πειραματόζωων ελάχιστα έχει βελτιωθεί από τον 18ο αιώνα.

Η ανάπτυξη της γενετικής πρόσθεσε σειρά φρικαλέων πειραμάτων.

Κάποιοι επιμένουν ότι ενώ μπορεί τα πειράματα σε ζώα να είναι σκληρά, είναι ωστόσο αναγκαία. Δεν έχουν δίκιο. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις και οι επιστήμονες δημιουργούν όλο και περισσότερες κάθε μέρα.

Αυτές περιλαμβάνουν εργαστηριακές καλλιέργειες κυττάρων και οργάνων, βελτιωμένες πειραματικές μεθόδους και ανθρώπινες κλινικές δοκιμές.

Ερευνες αποδεικνύουν περίτρανα ότι, τουλάχιστον στην ιατρική και τη φαρμακολογία, μόνο ένα 5-25% μπορεί να εξασφαλίσει ότι ουσίες που δοκιμάζονται επιτυχώς στα ζώα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και στους ανθρώπους.

Σύμφωνα με την FDA το 92% των φαρμάκων που χορηγήθηκαν με ασφάλεια σε ζώα, απέτυχαν στις δοκιμές στους ανθρώπους. Το περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ενωσης προειδοποιεί τόσο τους γιατρούς όσο και τους ασθενείς ότι η έρευνα σε ζώα δεν είναι αξιόπιστη.
Πέντε βασικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να σταματήσουν τα πειράματα στα ζώα:

1) Είναι ανήθικο να καταδικάζουμε 100 εκατομμύρια συναισθανόμενα και νοήμονα ζώα να ζουν σε κλουβιά προκαλώντας τους πόνο, τρόμο, μοναξιά και στρες.

2) Είναι κακή επιστήμη. Είναι η σκοτεινή πλευρά της επιστήμης. Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ αναφέρει ότι 92 στα 100 φάρμακα που περνούν τις δοκιμές σε ζώα αποτυγχάνουν στους ανθρώπους.

3) Είναι σπατάλη. Τα πειράματα σε ζώα παρατείνουν την ταλαιπωρία των ανθρώπων που περιμένουν για αποτελεσματικές θεραπείες από τους παραπλανημένους πειραματιστές.

4) Είναι αρχαϊκή μεθοδολογία: οι μελλοντοστραφείς επιστήμονες έχουν αναπτύξει σύγχρονες, αποτελεσματικές και αναίμακτες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της μικροδοσιμέτρησης βασισμένης στον άνθρωπο, την τεχνολογία in vitro, τους προσομοιωτές και τα εξελιγμένα υπολογιστικά μοντέλα, τα οποία είναι φθηνότερα, πιο γρήγορα και πιο ακριβή από τα πειράματα σε ζώα.

5) Ο κόσμος δεν χρειάζεται άλλο eyeliner, σαπούνι χεριών, συστατικά τροφίμων, φάρμακα ή παρασιτοκτόνα εις βάρος της ζωής των ζώων.

Εν κατακλείδι, όλο και περισσότεροι νέοι επιστήμονες αναγνωρίζουν πλέον πως η έρευνα που προορίζεται για ανθρώπινη χρήση πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με μεθόδους που «αναπαράγουν» τις συνθήκες του ανθρώπινου οργανισμού ή στον ίδιο τον ανθρώπινο οργανισμό. Μόνο που αυτές οι εναλλακτικές εφαρμόζονται με απίστευτα βραδύ ρυθμό γιατί η συνήθεια τόσων χρόνων και κυρίως η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία που θέλει τα ζώα αυτά αντικείμενα στην υπηρεσία του ανθρώπου, πολύ δύσκολα μπορούν να αλλάξουν.


*Η Μάριζα Χριστοδούλου είναι μέλος του Δ.Σ. της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας


«Φάρμες» πειραματόζωων θα δημιουργηθούν σύντομα στην Ελλάδα, ύστερα από την έγκριση του προγράμματος infrafrontier-GR από το ΕΣΠΑ. 

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Ήταν κάποτε ένα άλμπατρος...


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα άλμπατρος. Ζούσε στις ακτές ενός νησιού κάπου στον Ειρηνικό. Του άρεσε πολύ να πετάει πάνω από τη θάλασσα την αυγή και να οσφραίνεται τη θαλασσινή αύρα. Λάτρευε τον άνεμο κάτω από τα φτερά του καθώς ορμούσε με δύναμη προς το νερό να πιάσει ένα ψάρι. Αγαπούσε να ατενίζει τον ήλιο την ώρα που έδυε καθώς αυτή (ναι, θηλυκό ήταν) κούρνιαζε στη φωλιά της στην απόκρημνη ακτή μαζί με το μικρό της.
Ένα πρωί που ψάρευε για να ταΐσει το μικρό της κατάφερε να πιάσει καλή ψαριά. Της φάνηκε λίγο βαρύτερη από ότι συνήθως αλλά χάρηκε γιατί θα έφτανε να ταΐσει το μικρό της και να φάει η ίδια. Δυστυχώς εκείνη η ψαριά είχε αλλιώτικα «ψάρια» και απέβη μοιραία για το θηλυκό άλμπατρος και το νεογνό της.

Αλλά αυτή είναι μια συνηθισμένη ιστορία ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες ιστορίες με θύματα όχι μόνο τα άλμπατρος αλλά και πολλά άλλα είδη ζώων.


Και η αφορμή; Τα μη-βιοδιασπώμενα απορρίμματα.  Η αιτία; Ο άνθρωπος.


Είναι πράγματι αντιληπτό το πόσο πληγώνουμε τη φύση – και εμάς τους ίδιους – όταν  τα υλικά που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας όπως το πλαστικό, το γυαλί, το αλουμίνιο, το χαρτί καταλήγουν στις χωματερές, ή ακόμη χειρότερα στα ποτάμια, στις λίμνες, στη θάλασσα;

Φυσικά, αυτά τα υλικά είναι απαραίτητα στη ζωή μας. Το πλαστικό, ειδικότερα, χρησιμοποιείται παντού. Από κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές μέχρι πλαστικές σακούλες και στυλό, το πλαστικό έχει «πλάσει» την κοινωνία με ποικίλους τρόπους κάνοντας τις ζωές μας πιο ασφαλείς αλλά και ευκολότερες. Ωστόσο, αυτό το υλικό έχει αφήσει το ολέθριο αποτύπωμά του στο περιβάλλον και πιθανότατα στην υγεία μας.

Όλο και πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι τα χημικά συστατικά αυτού του υλικού βλάπτουν τόσο τον πλανήτη όσο και τον άνθρωπο. Για παράδειγμα:
• Τα χημικά που προστίθενται στα διάφορα είδη πλαστικού απορροφώνται από τον οργανισμό μας, μερικά από αυτά μάλιστα «αλλοιώνουν» κάποιες ορμόνες.
• Τα υπολείμματα του πλαστικού (τα οποία μπορούν να επιβιώσουν για χιλιάδες χρόνια στο νερό), που συχνά προσλαμβάνονται ως τροφή από θαλάσσια ζώα, μπορούν να τραυματίσουν ή να δηλητηριάσουν το ζωικό βασίλειο.
• Το πλαστικό που θάβεται σε χωματερές μπορεί να απελευθερώσει βλαβερά χημικά στον υδροφόρο ορίζοντα.

Αξίζει βεβαίως να αναφέρουμε ότι περίπου 4% της παραγωγής πετρελαίου ανά τον κόσμο χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για την παραγωγή πλαστικού και ένα παρόμοιο ποσοστό καταναλώνεται ως ενέργεια στη διαδικασία παρασκευής του πλαστικού.

Το βιοδιασπώμενο πλαστικό θα μπορούσε να είναι η λύση στο πρόβλημα. Όμως, προς το παρόν η παραγωγή βιοδιασπώμενων πλαστικών παγκοσμίως αντιπροσωπεύει λιγότερο από 0,2 τοις εκατό των πλαστικών (που έχουν σαν βάση το πετρέλαιο) και ακόμη μικρότερο είναι το ποσοστό αυτών που δεν περιέχουν χημικά, όπως το πλαστικό από καλαμπόκι ή σόγια.

Εδώ ερχόμαστε εμείς οι καταναλωτές.. οι πολίτες… οι άνθρωποι!
Εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να απαιτήσουμε περισσότερο βιοδιασπώμενο, ασφαλές πλαστικό.
Εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να λέμε «όχι, ευχαριστώ» όταν μας προσφέρουν μια σακούλα για τα ψώνια μας φροντίζοντας εκ των προτέρων να έχουμε μια πάνινη τσάντα για να βάλουμε μέσα τα προϊόντα που αγοράσαμε.
Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει φροντίζουμε να ξαναχρησιμοποιούμε το πλαστικό που μπαίνει στα σπίτια μας και να το ανακυκλώνουμε όταν δεν μας είναι πια χρήσιμο.
Εμείς πρέπει να φροντίσουμε να μάθουμε πως γίνεται σωστά η ανακύκλωση αφού δεν φρόντισαν γι’ αυτό οι δήμοι.
Οφείλουμε να μάθουμε αν θέλουμε αυτός ο πλανήτης να μην καταστραφεί.






Της Δήμητρας Ανδρίτσιου, μέλος της ομάδας μας (άρθρο που γράφτηκε για το schooltime.gr)

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Φοινικέλαιο


«Φοινικέλαιο» της Δήμητρας Ανδρίτσιου
Γράφει η Δήμητρα Ανδρίτσιου*
Πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγα πως ο κάθε ένας από μας είναι υπεύθυνος για μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές και πράξεις γενοκτονίας ζώων στην ιστορία;
«Ποιος; Εγώ;» θα πείτε. «Αποκλείεται!»
Κι όμως, αν αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο, μασουλάτε μια σοκολάτα ή ροκανίζετε μερικά πατατάκια, κατά πάσα πιθανότητα περιέχουν φοινικέλαιο (palm oil) το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή τροπικών δασών και τυρφώνων (περιοχή με άφθονη χλωρίδα, και οργανική ουσία στην οποία δεν έχει γίνει καμία ανθρώπινη επέμβαση καλλιέργειας και συντήρησης) σε νησιά της Νοτιοανατολικής Ασίας όπως το Βόρνεο και η Σουμάτρα. Σ’ αυτά τα δύο νησιά της Ινδονησίας όπως και στη Μαλαισία, εξάλλου, συντελείται και η μεγαλύτερη καταστροφή.
Οι επιδράσεις στο περιβάλλον.
Το Βόρνεο και η Σουμάτρα είναι δύο από τις πιο σημαντικές περιοχές του κόσμου σε βιοποικιλότητα. Είναι εξαιρετικά πλούσια σε μορφές ζωής περιλαμβάνοντας περίπου 20.000 ανθοφόρα φυτά, 3.000 είδη δέντρων, 300.000 είδη ζώων, ενώ χιλιάδες ακόμη ανακαλύπτονται κάθε χρόνο. Παρά αυτή την απίστευτη βιοποικιλότητα και το ευπαθές δίκτυο ειδών, μια περιοχή τροπικού δάσους ίσα με 300 γήπεδα ποδοσφαίρου αποψιλώνεται κάθε ώρα στην Ινδονησία με σκοπό τη δημιουργία καλλιεργήσιμων εκτάσεων για παραγωγή φοινικέλαιου. Φανταστείτε, δηλαδή, 6 γήπεδα ποδοσφαίρου να καταστρέφονται ανά λεπτό! Δεν είναι ν’ απορεί κανείς που αυτά τα νησιά έχουν τη μεγαλύτερη λίστα ειδών σε κίνδυνο εξαφάνισης η οποία περιλαμβάνει τον ουραγκουτάγκο και την τίγρη της Σουμάτρας.
Τα δάση της Ινδονησίας καθώς και οι τυρφώνες δρουν ως τεράστιες αποθήκες διοξειδίου του άνθρακα. Έτσι, λοιπόν, όταν αντικαθιστούνται με φυτείες πολλά προβλήματα προκύπτουν. Εξαιτίας της συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης για φοινικέλαιο, οι εταιρείες στην προσπάθειά τους να καθαρίσουν γρήγορα την περιοχή, καίνε δέντρα και τύρφη με αποτέλεσμα να παράγεται τοξικός καπνός που σε συνδυασμό με την απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα συντελεί στο φαινόμενο του θερμοκηπίου σε τέτοιο βαθμό που φτάνει να είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες για αυτό το φαινόμενο.
«Φοινικέλαιο» της Δήμητρας ΑνδρίτσιουΌσον αφορά τα ζώα που ζουν σε αυτά τα τροπικά δάση, αυτά θεωρούνται πρόβλημα από τη βιομηχανία φοινικέλαιου. Έτσι, κατά τη διαδικασία της αποψίλωσης των δασών, οι εργάτες ξέρουν πως αν κάποια μορφή ζωής βρεθεί στο δρόμο τους, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ότι χρειαστεί για να τα ξεφορτωθούν. Καμία σημασία δεν έχει ο τρόπος.Οι ουραγκουτάγκοι, λοιπόν, και τα υπόλοιπα ζώα είτε πεθαίνουν καθώς τεράστια μηχανήματα περνάνε από πάνω τους, ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου, θάβονται ζωντανά είτε καίγονται στις φωτιές…
Ο ουραγκουτάγκος δε, είναι σημαντικό μέρος του οικοσυστήματος των τροπικών δασών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι θεμελιώδες είδος. Για παράδειγμα, οι ουραγκουτάγκοι βοηθούν στην εξάπλωση πολλών σπόρων δέντρων, πολλοί από τους οποίους μπορούν να βλαστήσουν μόνο αφού περάσουν μέσα από το πεπτικό σύστημα του ουραγκουτάγκου. Αυτά τα όμορφα και πανέξυπνα πρωτεύοντα θηλαστικά είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων του Βόρνεο και της Σουμάτρας και της βιοποικιλότητας των δασών.  Ο ουραγκουτάγκος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς το τροπικό δάσος και το τροπικό δάσος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον ουραγκουτάγκο.
Κι, όμως, ήδη το 90% του φυσικού του περιβάλλοντος έχει ήδη καταστραφεί ενώ περισσότεροι από 50.000 ουραγκουτάγκοι έχουν χαθεί.
Σε όλα αυτά να προσθέσουμε την ευρεία χρήση παράνομων χημικών και λιπασμάτων που μολύνουν τον αέρα, τη γη και το νερό, καθώς και την εκμετάλλευση των εργατών.
Οι επιδράσεις στην υγεία μας.
Οι αρνητικές επιδράσεις του φοινικέλαιου δεν σταματάνε στο περιβάλλον. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) προειδοποιεί για την αλόγιστη χρήση του που απειλεί και τους καταναλωτές. Ο Π.Ο.Υ. αναφέρει πως υπάρχουν ικανές αποδείξεις ότι η κατανάλωση φοινικέλαιου αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από έρευνες αρμόδιων φορέων σε Ευρώπη και ΗΠΑ, οι οποίοι φορείς συστήνουν προσεκτική κατανάλωση φοινικέλαιου.
Πως, όμως, μπορεί ο καταναλωτής να προστατευτεί  (και να προστατέψει το περιβάλλον) όταν το εν λόγω έλαιο χρησιμοποιείται ευρέως σε τρόφιμα, καλλυντικά και καθαριστικά και οι εταιρείες δεν είναι υποχρεωμένες να αναγράφουν στη συσκευασία τη λέξη φοινικέλαιο ή palm oil; Χρησιμοποιείται δε το έλαιο αυτό κατά κόρον σε φαστ φουντ εστιατόρια αλλά και σε ταβέρνες και εστιατόρια μια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι 3-4 φορές για τηγάνισμα.
«Φοινικέλαιο» της Δήμητρας ΑνδρίτσιουΤο πρόβλημα είναι εδώ. Η λύση;
Σύμφωνα με την Greenpeace, η κυβέρνηση της Ινδονησίας θα πρέπει έγκαιρα να συστήσει ένα μορατόριουμ σχετικά με την καταστροφή δασικών εκτάσεων που θα παρέχει την ευκαιρία για την ανάπτυξη μακροπρόθεσμων λύσεων και θα εμποδίσει επιπλέον εκπομπές αερίων. Η προστασία των δασών που έχουν απομείνει είναι απαραίτητη.
Πως, όμως, θα γίνει αυτό; Μια κοινότητα της Ινδονησίας η Ντοσαν (Dosan) βρήκε τη λύση για αειφόρο ανάπτυξη. Στις αρχές του 21ου αιώνα οι αρχές της Σιακ (περιοχή της Ινδονησίας) συνέστησαν ένα σύστημα φυτειών φοινικέλαιου για μικροκαλλιεργητές το οποίο είχε ως αποτέλεσμα οι φυτείες να δοθούν σε συνεταιρισμούς τοπικών κοινοτήτων. Από το 2008 η κοινότητα Ντοσαν χειρίζεται την φυτεία της περιοχής με τα κέρδη να επιστρέφουν στο χωριό ενώ επίσης παρέχει πλήρη απασχόληση στους κατοίκους. Με τη βοήθεια της μη-κυβερνητικής οργάνωσης Elang έχουν εφαρμοστεί βελτιωμένες πρακτικές διαχείρισης οι οποίες έχουν αυξήσει την απόδοση παραγωγής και μειώσει την επίδραση στο περιβάλλον. Το συγκεκριμένο σύστημα έχει πετύχει τόσο ώστε αποτελεί μοντέλο διαχείρισης των τυρφώνων.
Το δάσος ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στη Ντοσαν και η προστασία του είναι όχι μόνο ανάγκη αλλά και προτεραιότητα καθώς παρέχει στην κοινότητα καουτσούκ, ινδοκάλαμο (ρατάν), τροφή και ξυλεία. Η γη που ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένη, τώρα διοικείται προσεκτικά από την κοινοτική φυτεία φοινικέλαιου και οι άνθρωποι εκεί, καθώς και τα ζώα της περιοχής, έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής.
Εμείς, ως καταναλωτές θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά επιλεκτικοί όσον αφορά τις αγορές μας και να βεβαιωνόμαστε τουλάχιστον πως το φοινικέλαιο που βρίσκεται στα αγαθά που αγοράζουμε προέρχεται από συνεταιρισμούς που κάνουν σωστή διαχείριση της γης.

* Η Δήμητρα Ανδρίτσιου (συνδημιουργός και αρθρογράφος του ιστολογίου) αρθρογραφεί στο schooltime.gr
Πηγή: schooltime.gr

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Η επανασύνδεση μιας μάνας με το μωρό της


Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να χρησιμοποιούμε γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν ως αποτέλεσμα τον πόνο, τον βασανισμό (και ναι!) και την θανάτωση έμβιων όντων και την δική μας κακή υγεία.
Υπάρχουν τόσα είδη φυτικού γάλακτος στο εμπόριο πλέον που μπορείτε να διαλέξετε αυτό που σας αρέσει και το ίδιο ισχύει για το βούτυρο, το τυρί και το γιαούρτι. Μπορείτε φυσικά να φτιάξετε οι ίδιοι το δικό σας αμυγδαλόγαλο, φουντουκόγαλο κλπ καθώς και το δικό σας τυρί ή βούτυρο από κάποιο καρπό.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...