Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ζέα, ένα ελληνικό δημητριακό που ξεχάστηκε


Η Ζέα (Triticum dicoccum) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο. Δείγματά του έχουν βρεθεί σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον ελλαδικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12.000 χρόνια π.χ.
Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα
Χαρακτηρίζεται απο την "all dente" υφη τους, χορταστικό, και ευκολοχώνευτο.
Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η Ζέα περιέχει 40% περισσότερο μαγνήσιο από τα άλλα δημητριακά. Το μαγνήσιο επιπλέον ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Περιέχει δε υψηλά ποσοστά του αμινοξέος λυσίνη που καθιστά τα ζυμαρικά που παράγονται από τη Ζέα, ιδιαίτερα εύπεπτα.
Μονο ολικής άλεσης πλούσιο σε φυτικές ίνες, βιταμίνες (κυρίως του συμπλέγματος Β) και μεταλλικά στοιχεία.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι τα προϊόντα ολικής άλεσης έχουν επίσης και προβιοτικές ιδιότητες.
Η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε προβιοτικά έχει συσχετισθεί με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του εντέρου και άλλων νόσων του γαστρεντερικού, αλλά και με μείωση των επιπέδων χοληστερόλης.
Τα δημητριακά Ζεας συμβάλλουν στη διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους. Είναι πλούσια σε υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη. Αυτό σημαίνει ότι απορροφώνται αργά και απελευθερώνουν μικρή ποσότητα γλυκόζης στο αίμα. Έτσι, μαζί με τις φυτικές ίνες, αυξάνουν το αίσθημα του κορεσμού και διατηρούν το αίσθημα της πληρότητας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ρυθμίζουν καλύτερα τη γλυκόζη στο αίμα, με αποτέλεσμα να αποτελούν όπλο στην πρόληψη αλλά και αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εδώ σχολιάζετε ευγενικά

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...