Quinoa

Tο κινόα είναι θάμνος που οι σπόροι του τρώγονται και υπάρχουν σε πολλά χρώματα: άσπρο, κόκκινο, μαύρο αλλά και μπλε. Η επιστημονική του ονομασία είναι Chenopodium quinoa και ανήκει στα ψευτοδημητριακά. Προέρχεται από τη Νότια Αμερική και πιστεύεται ότι ήταν ένας από τους λόγους που συνέβαλλαν στο πολιτισμό των Ίνκας. Είχε μεγάλη σημασία για τους προ-Κολόμβιους πολιτισμούς των Άνδεων. Ήταν η δεύτερη κύρια τροφή μετά την πατάτα και το καλαμπόκι.

Σήμερα χαίρει υψηλής εκτίμησης για τη θρεπτική του αξία και τα Ηνωμένα Έθνη το έχουν κατατάξει σαν υπερτροφή για την υψηλή του περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (13%).
Σε αντίθεση με το ρύζι ή το σιτάρι, που είναι χαμηλά σε λυσίνη, το κινόα περιέχει ισορροπημένη περιεκτικότητα σε ουσιώδη αμινοξέα (που συνθέτουν την πρωτεΐνη) για τους ανθρώπους, κάνοντάς το ασυνήθιστα πλήρες είδος διατροφής.

Μολονότι στην πράξη είναι ένας σπόρος, το κινόα θεωρείται εφάμιλλο των δημητριακών και μια καλή πηγή φυτικών ινών. Δεν περιέχει γλουτένη κι άρα είναι εύκολο να χωνευτεί.
Το κινόα επιπλέον περιέχει Ωμέγα 3 λιπαρά, τα οποία ωφελούν την καρδιά. Επίσης είναι καλή πηγή φωσφόρου και έχει πολύ μαγνήσιο και σίδηρο.

Χρησιμοποιείται όπως το ρύζι και το κουσκούς. Αν κανείς θέλει να το μαγειρέψει, θα πρέπει πρώτα να το εμβαπτύσει σε νερό για πέντε λεπτά και μετά να το ξεπλύνει καλά κάτω από τρεχούμενο νερό. Το ξέπλυμα είναι απαραίτητο γιατί η φλούδα του κινόα περιέχει ένα πικρό συστατικό (saponiner) που μπορεί να πικρίζει αλλά δεν είναι επικίνδυνο. Βέβαια στις μέρες μας το κινόα που βρίσκεις στην αγορά είναι ήδη καλά πλυμένο με ζεστό νερό άρα φτάνει ένα απλό ξέπλυμα. Μια κούπα κινόα χρειάζεται δύο κούπες νερό για να βράσει. Είναι έτοιμο όταν το φύτρο έχει διαχωριστεί από το σπόρο και ο σπόρος παραμένει αλ ντέντε δηλαδή σε περίπου 15 λεπτά.

H αυστηρή φυτοφαγία δεν είναι θυσία

Πολλοί θεωρούν την αυστηρή φυτοφαγία (veganism) άσκηση αυταπάρνησης και αυτοθυσίας, αλλά το αντίθετο είναι αλήθεια: Η χρήση και η κατανάλωση ζώων και ζωικών προϊόντων είναι μία άδικη και βίαιη πρακτική. Θεωρώντας το βεγκανισμό θυσία είναι σαν να πιστεύουμε ότι έχουμε δικαίωμα να χρησιμοποιούμε και να κακομεταχειριζόμαστε τα ζώα με όποιο τρόπο θέλουμε. Ο βεγκανισμός δεν μπορεί να είναι θυσία. Δεν είναι η αποφυγή του κρέατος, των αυγών και των γαλακτοκομικών προϊόντων που ενδιαφέρει έναν αυστηρά φυτοφάγο, αλλά το να μην είναι υπεύθυνος για το θάνατο και την έλλειψη ελευθερίας ενός άλλου όντος .

Για να γίνει πιο κατανοητό, δεν είναι θυσία να εγκαταλείπεις κάτι που ΔΕΝ ήταν ποτέ δικαιωματικά δικό σου.

Το λεξικό ορίζει τη λέξη θυσία ως "εκούσια προσφορά που συνεπάγεται προσωπικές υλικές ή πνευματικές στερήσεις, ηθικές παραχωρήσεις" Παραχώρηση, λοιπόν, σημαίνει ότι κάτι ήταν δικό σου και το θυσιάζεις. Δεν μπορεί να είναι θυσία να παραχωρήσεις κάτι που δεν ανήκε ποτέ σε σένα.

Κανείς δεν ισχυρίζεται πως είναι θυσία η υπακοή στους νόμους. Το να μην επιτίθεσαι, να βιάζεις ή να δολοφονείς ανθρώπους ποτέ δεν θεωρείται θυσία. Παρομοίως, δεν είναι θυσία το να μην θέλεις να πάρεις τη ζωή ή την ελευθερία ενός άλλου αισθανόμενου όντος.

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που ο βεγκανισμός δε μπορεί να θεωρηθεί θυσία. Κάποιοι πιστεύουν πως το να είσαι βίγκαν είναι δύσκολο, αλλά όπως ο καθ. Gary Francione εξηγεί, η αυστηρή φυτοφαγία δεν είναι θυσία επειδή είναι πολύ εύκολη:

Έγινα αυστηρά φυτοφάγος 24 χρόνια πριν. Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο τότε, αλλά είναι τελείως παράλογο να το χαρακτηρίζεις δύσκολο σήμερα. Είναι εύκολο να είσαι βίγκαν. Σίγουρα, είσαι πιο περιορισμένος στις επιλογές σου για εστιατόρια, ειδικά αν δεν ζεις σε μεγάλη πόλη, αλλά αν αυτή η ενόχληση είναι σημαντική για σένα και σε δυσκολεύει να γίνεις αυστηρά φυτοφάγος, τότε προφανώς δεν σκεφτόσουν ποτέ σοβαρά αυτό το θέμα. 

Η αυστηρή φυτοφαγία είναι επίσης υγιεινή. Η υγεία ενός βίγκαν δεν θυσιάζεται. Ο ADA (American Dietetic Association) υποστηρίζει τις φυτοφαγικές διατροφές:

Η θέση του οργανισμού είναι ότι μια κατάλληλα σχεδιασμένη φυτοφαγική διατροφή, συμπεριλαμβάνοντας την αυστηρή φυτοφαγία, είναι υγιεινή, θρεπτικά επαρκής και μπορεί να παρέχει οφέλη στην αποτροπή και θεραπεία πολλών ασθενειών.

Οι αυστηρά φυτοφάγοι επίσης δεν θυσιάζουν το νόστιμο φαγητό. Μία φυτοφαγική διατροφή μπορεί να περιέχει φρούτα, λαχανικά, όσπρια και σιτηρά από όλο τον κόσμο. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για βίγκαν (φυτικό) κρέας, τυρί, παγωτό και άλλα γλυκά υπάρχουν όλο και περισσότερα τέτοια είδη προϊόντων στην αγορά. Ίσως χρειαστεί λίγος χρόνος και προσπάθεια να μάθει κανείς για τα φυτικά προϊόντα, αλλά οποιαδήποτε αλλαγή στην καθημερινότητά μας απαιτεί μια περίοδο προσαρμογής.

Οι αυστηρά φυτοφάγοι θυσιάζουν ελάχιστα την άνεσή τους (για λίγο) και τίποτα όσον αφορά την υγεία και την γαστρονομία. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι η αυστηρή φυτοφαγία δεν είναι θυσία επειδή δεν είναι θυσία να εγκαταλείπεις κάτι που ποτέ δεν σου ανήκε.

Πηγή: animalrights.about.com

Μετάφραση: Φυτοφάγοι Θεσσαλίας

Σταφυλοθεραπεία

Το σταφύλι είναι η ωφελιμότερη τροφή του ανθρώπου και πολύ δίκαια λέγεται βασιλιάς των φρούτων, γιατί είναι η πιο πλούσια σε βιταμίνες κι οργανικά άλατα που χρειάζεται το σώμα από κάθε άλλο είδος τροφής. Τ΄αμέτρητα κύτταρα που αποτελούν τον οργανισμό προμηθεύονται τα θρεπτικώτερα συστατικά από τα σταφύλια που τ΄ανανεώνουν και τα ζωογονούν σύντομα. Τα καινούργια δε κύτταρα που με την εναλλαγή της ύλης αντικαθιστούν τα γηρασμένα και φθαρμένα, αποκτούν νέαν ζωτικότητα, ελαστικότητα κι ακμή κι επομένως οι ίνες και οι ιστοί απαλλάσσονται από την τραχύτητα, οι αρτηρίες και τα νεύρα ελευθερώνονται από τη σκλήρωσι, οι μυς ξαναποκτούν την ευλυγισία τους - με δυό λόγια το σώμα πραγματικά ξανανιώνει.

Όση θρεπτική αξία έχει ένα κιλό σταφύλια δεν βρίσκεται σε δέκα μεγάλες μπριζόλες ή σε είκοσι αβγά. Εκτός που σ΄αυτά βρίσκονται οι αναγκαιότερες βιταμίνες, περιέχουν ως 20% ζάχαρη, που είναι τόσο ωφέλιμη. Το δε άφθονο νερό τους είναι υγιεινότατο, είναι το μόνο αποτελεσματικό αντιφάρμακο υγρό κατά της αυτοδηλητηριάσεως που μπορεί να βρεί κανείς.

Αν θέλετε να δείτε βελτίωση στην υγεία σας, δυό μέρες την εβδομάδα τρώτε μόνον σταφύλια και τίποτε άλλο. Άλλο ένα σύστημα είναι να τρώει κανείς δεκαπέντε μέρες σταφύλια με μαύρο ψωμί. Το πρωί μόνο σταφύλια. Το μεσημέρι σταφύλια με ψωμί και το βράδυ ψωμί με σταφύλια. Για τα παιδιά αυτό είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο. Οι άρρωστοι όμως είναι ανάγκη να υποβληθούν σε συστηματική σταφυλοθεραπεία.

Με τον όρο σταφυλοθεραπεία εννοούμε την απόλυτη μονοδίαιτα από σταφύλια. Τίποτε άλλο. Ούτε γάλα, ούτε καφέ, τσάϊ ή λεμονάδα. Μόνο και μόνο σταφύλια για πέντε, δέκα ή δεκαπέντε μέρες αναλόγως τις περιπτώσεις. Νερό, αν υπάρχει δίψα, επιτρέπεται.

Η ευεργετικότητα της σταφυλοθεραπείας
Εξαιρετικώς επιδρά στις εξής χρονικές παθήσεις: Στην δυσκοιλιότητα, την αυτοδηλητηρίαση, τον ρευματισμό, τον αρθριτισμό, το άσθμα, την βρογχίτιδα, την οξύτητα, την ωτίτιδα, την παράλυση κτλ. Η δυσκοιλιότητα εξαλείφεται σε λιγότερες από δεκαπέντε μέρες καθώς και ο χρόνιος πονοκέφαλος. Το αίμα πλουτίζεται σε αλκαλικότητα, που είναι η βάση της ανοσίας.
Οι παχύσαρκοι για να απαλλαγούν από τα κιλά τους, πρέπει να κάνουν παρατεταμένες σταφυλοθεραπείες. Με το σύστημα αυτό μπορούν να χάσουν τα περίσσια κιλά τους.

Κατά κανόνα πρέπει να γίνονται 3-4 γεύματα την ημέρα από ένα κιλό για τους παχείς και περίπου ενάμιση κιλό για τους ισχνούς. Τα σταφύλια είναι πολύ καλύτερα να τρώγονται μαζί με τις φλούδες και τα κουκούτσια τους, γιατί αυτά είναι η σκούπα των εντέρων. Βοηθούν στην κανονική κένωση. Και το παραμύθι της σκωληκοειδίτιδος να λησμονηθεί για πάντα.

Πηγή: http://xortofagia.pblogs.gr/

Πως να φτιάξετε μουσταλευριά

Βράζουμε το χυμό σταφυλιού με 1 φέτα ψωμιού ή στάχτη για 5 λεπτά, το στραγγίζουμε και το δένουμε.

Τα 5 ποτήρια σταφυλόζουμο τα δένουμε με 1/2 φλυτζάνι αλεύρι ολικής και 1/4 ποτηριού κορνφλάουρ ή 1/4 ριζάλευρο ολικής με καρύδια(ή αμύγδαλα) αλεσμένα και 1 κουτ. του γλυκού σουσάμι.

Η μουσταλευριά είναι εξαιρετική και για βρέφη και για μεγάλους.

Ναι στα αγγουράκια και όχι στο κρέας και τα ψάρια...

...λέει η vegan γάτα του βίντεο.



H vegi-cat (το όνομα το πήρε όταν ανακαλύφθηκαν οι προτιμήσεις της) δεν εκπαιδεύτηκε να τρώει λαχανικά. Ίσα-ίσα ταϊζόταν κανονικά με κρεατάκι (συνήθως κονσέρβα) αλλά δε φαινόταν να το συμπαθεί ιδιαίτερα.

Η προτίμησή της στα λαχανικά και ιδιαιτέρως στ' αγγουράκια και τις μελιτζάνες (ωμές παρακαλώ!) ανακαλύφθηκε όταν καθαρίζοντας ένα αγγουράκι από τις φλούδες του, ανέβηκε στο τραπέζι και ζήτησε με τον τρόπο της τις φλούδες. Όχι μόνο τις έφαγε αλλά έφαγε και το μισό αγγουράκι που της δόθηκε! Γενικά λατρεύει τα ωμά λαχανικά.

Κανείς δεν ξέρει τι έκανε αυτό ζωάκι να στραφεί στη... φυτοφαγία! Πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον να την παρακολουθείς.

Ζελατίνη

Η ζελατίνη ανήκει στα πηκτικά μέσα. Χρησιμοποιείται τόσο στη ζαχαροπλαστική όσο και στη μαγειρική για να πήξει υδαρή μείγματα όπως κρέμες (μπαβαρουάζ, πανακότα, κρεμ καραμελέ κ.α.) και σάλτσες. Εμπεριέχεται επίσης σε πάρα πολλά έτοιμα τρόφιμα.


Πώς παρασκευάζεται;

Η ζελατίνη που βρίσκουμε στην αγορά είναι συνήθως ζωικής πρόελευσης. Οι ζελατίνες ζωικής προέλευσης βασίζονται στη μετατροπή του κολλαγόνου, πρωτεΐνης που βρίσκεται στους ζωικούς ιστούς. Βράζοντας κόκαλα, δέρμα και μέρη πλούσια σε κολλαγόνο, όπως οι τένοντες και οι σύνδεσμοι (κατά κύριο λόγο βοοειδών), αποκτάμε ένα παχύρρευστο, ζεστό υγρό˙ όταν κρυώσει, μετατρέπεται σε μάζα ζελατίνης. Υπάρχει επίσης ζελατίνη φυτικής προέλευσης αλλά και ζελατίνη από ψάρια. Δεν είναι όμως τόσο διαδεδομένες.

Είναι επικίνδυνη;

Οταν πρωτοξέσπασε το σκάνδαλο με τις ''τρελές αγελάδες'', υπήρξε η ανησυχία μήπως η ζελατίνη από βοοειδή είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Παρότι δεν υπήρξε κάποια επίσημη έρευνα που να επαληθεύει αυτούς τους φόβους, πολλές βιομηχανίες τροφίμων άρχισαν να αναζητούν εναλλακτικές αλλά σήμερα, η ζωικής προέλευσης ζελατίνη εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, και είναι μάλιστα η πιο διαδεδομένη.

Αν θέλουμε να ελέγξουμε την προέλευση της ζελατίνης που αγοράζουμε, διαβάζουμε την ετικέτα. Αυτό φυσικά δεν ισχύει όταν την προμηθευόμαστε χύμα σε μορφή σκόνης. Αλλά και στα έτοιμα τρόφιμα που περιέχουν ζελατίνη, όπως σε κάποιες σάλτσες και ζελέ, οι παρασκευαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να αναγράφουν στην ετικέτα του προϊόντος τι είδους ζελατίνη χρησιμοποίησαν.

Γι' αυτό, λοιπόν, προσοχή στα ζελεδάκια που αγοράζουμε για τα παιδιά αν δε θέλουμε να τα ταΐζουμε με χόνδρους, δέρμα, τένοντες και οστά!!




Αγαρ-άγαρ : Η φυτική εναλλακτική

Το μόνο συστατικό το οποίο έχει τις ίδιες ακριβώς εφαρμογές με τη ζελατίνη και μπορεί να την αντικαταστήσει χωρίς πρόβλημα είναι το άγαρ-άγαρ. Ανήκει και αυτό στα πηκτικά μέσα, μόνο που προέρχεται από φυτικούς οργανισμούς (κυρίως φύκια). Γι' αυτό χρησιμοποιείται κατά κόρον από τη βιομηχανία τροφίμων σε χορτοφαγικά και νηστήσιμα προϊόντα, αλλά και σε προϊόντα που απευθύνονται σε θρησκευτικές ομάδες με περιορισμούς στην κατανάλωση ζωϊκών προϊόντων (Εβραίοι, Μουσουλμάνοι).

Αγαρ-άγαρ βρίσκουμε χύμα σε μορφή σκόνης σε κάποια μπαχαράδικα ή σε καταστήματα που πωλούν πρώτες ύλες ζαχαροπλαστικής.